υποκατασπώμαι

-άομαι, Μ

αποσπώμαι, απομακρύνομαι βαθμιαία («ὑποκατασπώμενος τῆς ἀληθείας», Φώτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + κατασπῶ «έλκω, σύρω προς τα κάτω»].